1 No'lu Dış Sahada 14’ünde bir 9 numara: Artun Akçakın*

Bir Golcünün Portresi

Altı yıl önce Ankara 19 Mayıs 1 Nolu Dış Sahada başlayan bir hikaye oldu bu benim için. Ankara amatörünün merkezi, yıllardan beri hep 19 Mayıs Dış Sahaları ve onun kafeteryası olmuştur. Herkes birbirini bilir, tanır. Müdavimi bol, hikayeleri ve anıları bitmeyen bir yerdir. Amatör transferler, antrenör değişiklikleri, eleştirinin eksik olmadığı, futbol sohbetlerinin gırla gittiği yerdir. Yeri gelir merkez medyayı aratmaz dış sahaların ortamı. Bilmeyenler için coğrafi konumunu verelim: Ulus’ta 19 Mayıs Kompleksi’nin içinde, 19 Mayıs Stadı, 19 Mayıs Spor Salonu, TSYD Ankara binası ve Gençlik Parkı’nın arasında kalan; birinin yan tarafında, diğerinin de kale arkasında tribünü olan; yan yana iki saha ve onları tam ortadan gören, soyunma odalarının üstündeki kafeteryadan oluşan “küçük bir dünya”. Başkent’te amatör futbolun kalbi! 1. Amatör kümede, Mülkiye’de oynadığım dönem. Şimdilerde, maçı da sonucunu da pek hatırlamıyorum. Maç bitmiş, bizim Mülkiye tayfasıyla cümbür cemaat, “nereye gideriz, ne yaparız”ı düşünürken, o ara başlayan Gençlerbirliği – Hacettepespor U-14 maçına gözüm takıldı. Nasıl oldu, ne konuştuk bilmiyorum ama bizimkilerle plan-program yapamadan dağıldık ve ben maçı izlemek için tribüne çıktım. Kendi maçımı çok anımsayamasam da Gençlerbirliği’nin kardeş takım Hacettepespor’a çok üstün oynadığını ve 4-5 farkla kazandığını hatırlıyorum. Çok yetenekli, pek çoğu ciddi gelecek vaat eden, hem takım olarak, hem de bireysel olarak sahada yaptıklarıyla hayranlık uyandıran çocukları büyük bir keyifle izledim. Eminim 1-2 yıl sonra aralarından bazılarının isimlerini profesyonel liglerde bol bol duymaya başlarız. Ama o gün her anlamıyla arkadaşlarından ayrılan biri vardı. Fiziği, vücut dengesi, sol ayağı, topu alışı-verişi, gol vuruşu, pozisyon alışı, sahadaki duruşu, rahatlığı ve hatta gol sevinciyle çoktan “olmuş”, olgunlaşmış biri. Oynayan çoğu çocuğun çelimsiz bedenine şortlar uzun, formalar bol gelirken, onun gelişmiş ve düzgün fiziğine tam oturuyordu. 14 yaşındaki bu 9 numara o gün 3 gol attı. Tribünde, çoğu oynayanların akrabaları olan 25-30 kişi vardı. Ki altyapıdaki futbolcuların en sadık taraftarları, çocukları ile ilgili büyük beklentileri, hayalleri olan aileleridir her zaman. Gençlerbirliği eşofmanlı (muhtemelen 18’de olmayan) bir kaç delikanlı da vardı tribünde. Birine yaklaştım ve 9 numaranın adını sordum, “Artun” dedi. Kulağa tuhaf gelen soyadını da söyledi ama o hiç aklımda kalmadı; Akçakın’mış. İşte böyle tanımış oldum Artun Akçakın’ı. Tesadüflerin bana yaşattığı güzel bir sürprize dönüştü o gün. Maçtan sonra “sahaya girip tebrik etsem mi?” diye aklımdan geçirdim, ama niye yapmadım bilmiyorum. Belki de futbola dair hayalleri, ümitleri, hedefleri yıllar önce tükenmiş bir “genç yetenek” eskisi olmanın verdiği burukluk ve bezginlikten. Gördüklerimin etkisi ve hayranlığı ile sonraki bir kaç gün 14 yaşındaki iki takımın oynadığı futbol ve özellikle de adı Artun olan bu golcüden bahsettim durdum etrafımdakilere. Yeteneklerine hayran olunabilir tabii ki o yaştaki pek çok oyuncuya, ama beni Artun’da asıl şaşırtan ve etkileyen daha 14 yaşında olup da nasıl bu kadar “olmuş”, olgunlaşmış, futbol yapısı oturmuş olabilir! Gerçekten de öyleydi, sahada bir Christian Vieri, bir Adriano vardı sanki. Zaten, 11 yıldır onu tanıyan ve altyapıda yıllarca beraber oynayan Selahattin Özcan, “Daha o yaşlarda bizden çok farklıydı, gelişmişti. Aramızda Artun’a Adriano derdik” diyor. Altyapıda 5 yıl hocalığını yapan ve Artun’da çok emeği olan Tuncay Mocan da, “Türkiye’nin Adriano’su olur!” diye öngörmüş aynı dönemlerde. “Kimdir, necidir, milli takıma gidiyor mu?” diye üstüne düşüp, daha fazla araştırmadım o zamanlar. Ama bu 9 numaralı delikanlıyı aklıma kazıdım.

2009 Ekim sayısında FourFourTwo “Bu Çocukta İş Var!” diyerek sayfalarına taşıdı Artun’u. Hala kişiliği gelişmekte bir genç olarak karşımıza çıkan Artun, 3 büyükler hedefinden, Avrupa ve Manchester United hayaline, (tam ifade edemese de) artı yönlerinden, eksiklerine kadar kendini anlatıyordu.

“Her seviye atladığında başardı, gol atmaya devam etti”

Artun’u bir sonraki izleyişim, 19 Mayıs Dış Saha’daki o günden yaklaşık 3 yıl sonra genç milli takımda oldu. 2010’da Liechtenstein’da düzenlenen U-17 Avrupa Şampiyonası’nda Türkiye’nin takım kaptanı olarak boy gösterdi. Yunanistan’a 2, Çek Cumhuriyeti’ne de 1 gol attı ve o güne kadar çıktığı en üst platformda da iyi bir sınav verdi. Genç Milli takımlara gittiği zaman da, “yapabilir mi?” diye çok sorulduğunu anlatan Tuncay Hoca, “Oranın zor olduğunu biliyorduk tabii ki, ama Artun’a güveniyordum ve o başardı. Her seviye atladığında da başardı. A Takımda da, Süper Lig’de de aynı şekilde çok gol atmaya devam edecektir. Yeter ki ona inanılsın ve forma verilsin” diyerek öğrencisine güvenini gösteriyor. Rakamlar da Tuncay Mocan’ı destekliyor. 15 ile 20 arasındaki yaş kategorilerinde toplam 69 kez milli takım forması giyen Artun, 38 gol attı. Bu maçların çoğunda da kaptanlık yaptı. Önümüzdeki yaz Türkiye’de düzenlenecek olan U-20 Dünya Kupası’nda milli takımın en büyük kozlarından biri olacak. Pek çok dünya yıldızı gibi Artun da, A Takımlar seviyesi öncesindeki son büyük turnuvada kendini tam anlamıyla gösterme fırsatı bulacak.

“Kariyerimin kırılma noktası”

İster kulüp, isterse milli takım olsun altyapıda parlak bir grafik çizen Artun, “geleceğin yıldızı” olarak A Takım kapısına daha 17’sinde dayandı. Gençlerbirliği, çok şey beklediği genç golcüsüyle ilgili, kulüp politikası olarak iyi uyuguladığı kiralama yöntemine gitti. Ve Artun’un, “Şu ana kadarki kariyerimde kırılma noktasıydı” dediği iki sezonluk Hacettepespor süreci başladı. “Başlangıçta kötüydü. İlk sezon çok zorlandım” sözleriyle özetliyor Artun, sadece 9 maçta ilk 11 oynadığı, anca 3 gol attığı ve 3. Lig’e düşen Hacettepespor’daki ilk sezonu… Ama 2011-2012 sezonu onun için harika geçti. 11’in direkt forveti oldu, 24 gol attı ve 3. Lig’de gol kralı oldu.

O sezon, Mart 2012’de Yenimahalle’de oynadıkları Kastamonuspor maçını izlemeye gittim. Yedekte olduğunu görünce, “tüh” dedim. Ama hayıflanmam boşunaymış. Teknik Direktör Tarık Daşgün onu son yarım saatte oyuna aldı ve Artun 2 gol attı... 5 sene önce izlediğim 14 yaşındaki çocuk daha bir kavileşmişti. Omzunu, boyu posu kendisinden ufak yaşıtlarıyla oynuyormuşçasına, yine sert koyuyor, yere daha da sağlam basıyordu. Attığı gollerden sonra sevinci ise yine aynıydı; dirsekleri omuz hizasında, yana açtığı ellerini havaya kaldırıp göğe bakıyor… Bu dönemi sorduğumda Tarık Hoca, “Hacettepe’de geçirdiği dönem fiziksel ve mental eksikliklerini gidermesini sağlamıştır. Hacettepe’nin ona kattığı en önemli özellik profesyonel deneyimini arttırmasıdır” yanıtını verdi. Aynı zamanda Artun, sert bir Lig’de darbeye karşı koymayı, sert markajda mücadeleyi de görmüş oldu. Pek çok takımın aksine gönderdiği futbolcularını iyi takip eden Gençlerbirliği, Artun’u 3. Lig’de unutmadı ve bu sezon başında Fuat Çapa onu A Takım kadrosuna aldı. 17 yaşında ve kendi gelişimi açısından tam zamanında Hacettepespor’a giden Artun artık Süper Lig’deydi. Daha fazla kalması ona zarar verir, gelişimini durdurabilirdi. Mesela, her halleriyle Süper Lig futbolcusu olduklarını gösteren Ferhat Kiraz ve Adem Büyük, Bank Asya / PTT 1. Lig’de fazladan geçirdikleri 3’er sezon kayıpları var. Ferhat müthiş işler yaparak, adeta bağıra bağıra kendini gösterdi. Adem ise takımıyla birlikte Süper Lig’e çıktı da Türk futbolu 2 yetenekli oyuncu kazandı. Ama Artun bunları yaşamak zorunda kalmadı. Şunu da söylemek lazım; Fuat Çapa alışılanın aksine Artun’a klasik genç oyuncu muamelesi yapmıyor; oyuna sokmak için 3 farkı beklemiyor, zor maçta da 11’de oynattı, takım yenikken de sahaya sürdü. Yani Gençlerbirliği’nde genç oyuncu olarak değil, takımın hücum silahlarından biri olarak kendini kanıtlamaya başladı.

“Biraz Christian Vieri, çokça Adriano”

Topu alışı, gol vuruşu, sahadaki pozisyon bilgisi, fiziği, vücut dengesi ve ergonomisi erken yaşta gelişen Artun, topla kavga eden, boğuşan, cebelleşen, topu sürerken çile çekenlerden değil. Topa göre konumlanan değil, topa hakim olan biri. Yani topla arası iyi ve ayağına top yakışıyor. Solak olmanın genetik kazanımlarını fazlasıyla taşıyor. Duruşu ve fiziği “acaba biraz ağır mı?” sorusunu akla getirmesin, özellikle kısa mesafede patlayıcı sürati çok iyi. Küçüklüğünden beri benzetildiği gibi, oyun tarzı biraz Christian Vieri, çokça Adriano izlerini barındırıyor. Eksilerine ya da kendisine yapılan uyarılara baktığımızda Tuncay Hocanın ve takım kaptanı Cem Can’ın dikkat çektiği kilo alma potansiyeli (kötü de olsa yine Adriano benzerliği) söz konusu. Ama onun dışında Selahattin’in de anlattığı gibi, küçüklüğünden beri idmanlarda çalışkan, antrenman harici özel çalışma yapmayı çok seven biri Artun.

“Altyapıda lakabım golcüydü”

Yüzlerce golüne rağmen Hakan Şükür öncelikle santrafor; sahadaki varlığının tek nedeni gol atmak olan Tanju Çolak tam bir (bitirici, striker) golcü; 150’ye yakın Süper Lig golüne rağmen Necati Ateş öncelikle bir forvettir. “Peki, Artun bunlardan hangisi?” diye düşündüm zaman zaman. Belki ilginç gelebilir ama 14 yaşında izlediğim çocukla, 20’sine gelen bu genç, söz konusu üç hücum adamının da özelliklerini fazlasıyla taşıyor. Ancak hem kendisi, “altyapıda lakabım golcüydü” diyor, hem de takım arkadaşı Selahattin Özcan ile Tuncay Hoca, onu öncelikle “golcü” olarak görüyor. Tuncay Mocan Artun’un liderliğine de vurgu yapıyor: “Altyapı ve Genç Milli takımlarda sık sık takım kaptanlığı yaptı. Artun’un lider bir kişiliği vardır, müsabakalarda sorumluluk almaktan hiç korkmaz.”

“Ankara bebesi değil Bahçeli çocuğu”

Soğukkanlılığı ve yüksek özgüveni Artun’un bazen “fazla rahatsın, önemsemiyorsun” tepkisiyle karşılaşmasına neden oluyormuş. Mahalleden abisi ve berberi Hasan Okyay, “Artun’un çocukluğundan beri çok olgun biri” olduğunu söylüyor ve ekliyor: “Artun çocukluğunda da kendine güveni yüksekti. Gençlerbirliği’ne seçildikten ve milli takımlara gitmeye başladıktan sonra işin ciddiyetini daha çok fark etti, o kadar. Mahallemizin en küçüğü olmasına rağmen hayatımda gördüğüm en olgun çocuklardan biriydi. Her zaman kendisinden büyüklerle arkadaşlık ederdi. Neşelidir çok, espri yeteneği o zamandan gelişmişti. Zeki olduğunu belli ederdi, kısacası adam olacak çocuktu.”

Ankara Bahçelievler’de geçmiş Artun’un çocukluğu. Ankaralılar bilir Çankaya, Tunalı, Bahçeli’nin çocukları Mamak, Altındağ, Ulus, Keçiören’de büyüyenlerden biraz farklı olur; daha bir kentli, daha bir şehirli olurlar. Hayatı daha olgun ve rahat göğüslerler. Yani “Ankara bebesi” olmasından ziyade “Bahçeli çocuğu”dur Artun. Bu “Cool” hali, yıldız olma yolunda karşılaşacağı zorluklarda çok işine yarayacak sanırım. 1988-90 ve sonrası doğumluları “bilen” nesil olarak görecek olursak, bilişim çağı öncesi kuşakların aksine “olmuş” ve “doymuş” kişilikler karşımıza çıkarıyor. 2009’daki söyleşisinin aksine, Artun’un öyle Galatasaray’mış, Fenerbahçe’ymiş, Beşiktaş’mış çok derdi değil. Ama illa olacaksa da olgunlaşmadan, kendini tam anlamıyla kanıtlamadan İstanbul’u aklından geçirmiyor. Zaten ufak yaşlarından beri hep takip edilen, istenilen biri olmuş. Ki 13-14 yaşlarındayken Portsmount’un da aralarında bulunduğu bazı Avrupa kulüpleri Artun’u yaz kamplarına davet etmiş ama gitme fırsatı olmamış. “Transfer” dediğimde 3 büyükler ile Premier Lig ve La Liga’yı aynı anda telaffuz ediyor.

“Genç Yetenek’ten Lig Topçusu’na ya da 99’dan 9’a doğru”

2000 yılı yazında birinci sınıfı tamamlayan bir ilkokul öğrencisi olarak Gençlerbirliği Futbol Okulu’na kaydolan ve 6 yıl önce 19 Mayıs 1 Nolu Dış Saha’da gördüğüm o çocuk, 13 yıldır Beştepe’de doludizgin gelişimini sürdürüyor. Çömezliğinden şimdilik 99 numarayı giyiyor ama çok değil 1-2 sezona 9 numarayı sırtına geçirir. Bu sezon Süper Lig’de sık sık forma ve süre buldu. Türkiye Kupası’nda yaptığı hat-trick’lerle gündeme geldi. Sezon sonuna kadar oynayacağı maçlar ve U-20 Dünya Kupası’yla “Lig topçusu” olma yolculuğunu tamamlayacak. Artun, bu yolculuğun sonunda “Türkiye’nin yeni golcüsü olur” beklentisiyle genç yetenek olmaya devam da edebilir, Tuncay Hocanın dediği gibi, “Türkiye’nin Adriano’su değil Avrupa’nın Artun’u” da olabilir. Alt ligler, kulüpten kulübe dolaşan, bir türlü tutunamayan, çocukluk hayalleri yıkılan ve nihayetinde birer kaybedene dönüşen sayısız “geleceğin yıldız adayı” olmuşlarla dolu. Önemli altyapılardan çıkanlarda bu düşüş ve yıkım doğal olarak daha büyük olur. Yaşıtlarından önde olunca, o üstünlük hep sürer, profesyonellikte de devam eder diye düşünür, hatta emindir bundan altyapı futbolcusu. O dönemlerde hayaller, hedefler, beklentiler büyük, yıkılışlar da bir o kadar dramatiktir. Pek azı Sergen Yalçın, Tugay Kerimoğlu, Emre Belözoğlu, Arda Turan gibi A Takımda da yıldız olmuştur. Ama kişiliğine, gelişimine, yeteneklerine, yetiştiği ve oynadığı kulübüne bakınca Artun için “büyük laflar” etmeye, umutlanmaya fazlasıyla elimiz dolu.  

ARTUN İLE KISA KISA:

Tek forvet mi, çift forvet mi?

Tek forvet. Çünkü daha çok boş alan buluyorum ve daha rahat oynuyorum.

Gol mü, asist mi?

Kesinlikle gol! Küçüklüğümden beri lakabım “golcü”... Ama çok bencil de değilimdir, daha müsait arkadaşım varsa topu ona çıkarırım.

En önemli özelliklerin?

Gol vuruşlarım, ayrıca kaleye sırtım dönük de oynayabilmem...

Eksiklerin neler?

Devamlılığımı ve kondisyonumu daha da arttırmam gerekiyor, bunun için çalışmalar yapıyorum.

En sevdiğin gol pozisyonu?

Ceza sahasına sağ çaprazdan girip, sol ayağımla uzak köşeye iç-üst vuruş...

Gol kaçırdığında oyundan düşer misin, özgüvenin kırılır mı?

Oyundan düşmem ama az da olsa aklımda kalır. Özgüvenim asla kırılmaz, aksine içimdeki gol atma isteği daha da kabarır.

Lig’de direkt oynamaya başladığında hedefin kaç gol?

İlk başlarda 10 gol olabilir. Ama sonraki sezonlarda daha çok gol atmayı hedefliyorum.

Beraber oynamak isteyeceğin orta saha oyuncusu?

Türkiye’den Soner Aydoğdu. Ama beraber oynayamadık, ben A Takıma çıktığımda o Trabzonspor’a transfer olmuştu. Avrupa’dan ise asistleri ve özellikle ara pasları nedeniyle Mesut Özil’le oynamak isterim.

Lider olmak mı, yıldız olmak mı?

İki özelliği de taşıdığım söylenir. Hem yıldız olmak hem de lider olmak.

İdolün?

Yok

3 büyükler mi, Avrupa mı?

3 büyüklere gitmek gibi bir amacım yok. Temel hedefim Gençlerbirliği’nde 11 oynamak ve sonra da Avrupa’ya transfer olmak. Ülkemi Avrupa’da en iyi bir şekilde temsil etmek isterim.

La Liga mı, Premier Lig mi?

Oyun tarzıma daha uygun olduğu için La Liga.

Messi mi, Ronaldo mu?

Ronaldo...

...............................

NE DEDİLER?

Cem Can – Takım Kaptanı

Hacettepespor’da oynadığı dönemden tanıyorum. Biraz kilosu vardı. Ama 3. Lig’de kaldırıyordu. Bunun bilincinde sezon başı Gençlerbirliği’ne geldi. Gelmeden önce de çok çalışıp kendisini lige hazır hale getirdi. Şimdi fizik olarak daha iyi durumda. Onun dışında Artun büyüklerine saygılı olan, iyi biri. Aile terbiyesi almış, nerede ne söylemesini bilen bir kardeşim.

Aykut Demir – Takım Arkadaşı

Artun çok yetenekli bir arkadaşımız. Ayrıca, son vuruşları çok iyi. Sol ayağı çok iyi. Güçlü bir fiziğe sahip. Ama fiziğini daha iyi kullanması lazım. Defans oyuncularını daha çok zorlaması lazım, antrenmanlarda henüz beni zorlayan bir durum yok. Ama eleştirilere açık bir arkadaşımız. Çalışmaktan vazgeçmemeli, bu önemli bir konu. İleride iyi bir oyuncu olma potansiyeline sahip.

Hurşut Meriç – Takım Arkadaşı

Sol ayağını çok iyi kullanması nedeniyle özel bir konumda. Gün geçtikçe kendisine katacağı tecrübe ile önümüzdeki yıllarda adından sıkça söz ettirecek. Ama bunun için çok çalışması gerekiyor. Bu yeteneklerine çalışkanlığı da eklerse istediği  hedeflere ulaşmakta zorluk yaşamaz.

Tarık Daşgün – Hacettepespor Teknik Direktörü

Artun’un en büyük özelliği müthiş sol ayağıdır. Gol pozisyonlarında sol ayağı ile yaptığı bitirici vuruşları onu Türkiye’de en üst seviyeye getirecektir. Bununla birlikte gol bölgelerine yaptığı süratli koşular ve fiziğini çok iyi kullanması da onun önemli özelliklerindendir. Oyun içindeki agresifliğini ve hava toplarındaki hakimiyetini de daha fazla geliştirdiğinde Türk futbolu müthiş bir golcü kazanacaktır. Artun, mental gelişim olarak da eğitimini çok iyi almış ahlaklı, karakterli ve kişilikli bir yapıya sahiptir. Yaşadığım tecrübeleri, büyük takımlara gitme yolundaki doğru ve yanlışları sohbetlerimizde ona sıkça anlatarak destek olduğumu düşünüyorum. Burada önemli olan onun bunları değerlendirerek kendi spor yaşantısına yansıtmasıdır. Şu ana kadarki görüntüsü de Artun’un doğru yolda olduğunu gösteriyor. 

*FourFourTwo Dergisi 2013 Şubat sayısında yayımlandı.